SPIS TREŚCI

Informacje ogólne
Informacje szczegółowe
Atrakcje w pobliżu
Noclegi w pobliżu

 

ARTYKUŁ KURHANY

⇒ Informacje ogólne

Kurhan - rodzaj mogiły, w kształcie kopca o kształcie stożkowatym lub zbliżonym do półkolistego, z elementami drewnianymi, drewniano-kamiennymi lub kamiennymi, w którym znajduje się komora grobowa z pochówkiem szkieletowym lub ciałopalnym. Pomieszczenia grobowe, nieraz bardzo rozbudowane, mają zwykle konstrukcję kamienną bądź drewnianą, czasem są kute w litej skale.

⇒ Informacje szczegółowe

Prusów istniał zwyczaj palenia ciała zmarłego po śmierci i składania jego prochów do urny. Następnie urnę i przedmioty codziennego użytku należące do umarłego składano do ziemi. Wraz z podpisaniem w 1249 r. ugody dzierzgońskiej Krzyżacy zakazali Prusom palenia zwłok, chociaż obyczaj ten jeszcze przez pewien czas był potajemnie praktykowany. Do naszych czasów zachowały się jeszcze nieliczne kurhany, które są świadectwem bogatej kultury, religii i obyczajów pruskich.

Wschodnioeuropejskiemu słowu „kurhan” odpowiada, używane w językach zachodnioeuropejskich, określenie „tumulus”.

"Cały obszar Prus jest bogaty w kurhany i cmentarzyska z czasów pogańskich. Szczególnie dużo zachowało się ich na Mazurach, gdzie długo nie groziły im zniszczenia związane z uprawą ziemi.

Szczególnie gorliwym w badaniach pogańskich grobów był proboszcz Johann Riedel z Sorkwit. Rozkopał on wiele pagórków w swojej parafii. Wśród nich w 1714 roku wzgórze w lesie w okolicach Kozarka Małego i Kozarka Wielkiego (na zachód od Sorkwit, gdzie później odnaleziono i przeszukiwano jeszcze sporo takich wzniesień), a w 1715 roku na polu w Miłukach (na południowy zachód od Sorkwit). W następnych latach napotkał kilka innych, np. w 1724 roku pod Jędrychowem i Głodowem (na południowy wschód od Sorkwit).

Patron kościoła sorkwickiego (czyli opiekun kościoła troszczący się o jego utrzymanie i mający prawo przedstawiania kandydatów na wakujące stanowiska kościelne) Johann Albrecht von der Gröben użył do budowy spichlerza wiele wystających z ziemi głazów, pochodzących ze sklepień komór grobowych.

Johann Riedel był przeświadczony, że w miejscowościach leżących wokół Sorkwit: w Kamionce, Starym Gielądzie i Warpunach także zachowały się cmentarzyska. Przebadane przez niego groby z reguły wewnątrz były wyłożone rozłupanymi, płaskimi głazami, na które sypano grubą warstwę piaszczystej ziemi albo drobniejszych kamieni. Urny zaś miały najrozmaitszą wielkość i kształt. Rezultaty jego badań zostały jednak pominięte w znanych dziełach Reuscha i Bayera, nie możemy więc ich dokładniej prześledzić. Nie zachowały się też żadne przekazy o zawartości urn wydobytych przez Riedla."


Max Toeppen "Historia Mazur"

⇒ Atrakcje w pobliżu

Mrągowo

Szlaki piesze

Szlaki rowerowe

⇒ Nocleg w pobliżu

Mrągowo

Kosewo

Młynowo

Piecki

Marcinkowo